In dit kinderboek komt garen tot leven met een draai van wol en een liedje. Het was niet zomaar een garen, maar het leek wel van degene die heel veel van haar familie hield. Een van deze gereedschappen was waarschijnlijk een spinnewiel om het garen te maken. Haar vader had gewoon achterovergeleund in zijn donkere leren fauteuil, tevreden om het flikkerende vuurlicht te bekijken dat over de handen van haar moeder danste terwijl ze omhoog reikten en zachte, donzige plukjes van schapen pakten - dichterbij deze keer - en alpaca's en wie weet welke andere soorten dieren alleen zij kon noemen om te spinnen tot warm, gezellig garen om allerlei dingen te maken.
Deze mooie Tanqiu Onze Producten garen werd gebruikt voor gezellige dekens, warme mutsen en zachte sjaals en mooie wanten met gaten waar je je broertje duim-aan-duim in kon worstelen. Als haar kinderen het koud kregen, verzamelde ze ze in hun deken die ze had gemaakt van de magie van haar garen. Die nacht, toen ze onder de deken lagen en zich lekker warm voelden, kwamen ze erachter dat hun moeder heel veel van ze hield.
Bij elke steek die de moeder breide, dacht ze aan al die geweldige tijden met haar familie. Ze miste al het plezier dat ze hadden met spelen in de sneeuw, samen heerlijke koekjes bakken en spannende avonturen beleven. Elk klein steekje in haar breiwerk was als een miniatuur gelukkige herinnering die ze voor altijd kon bewaren, de warmte herinnerde haar aan al het gelach dat ze samen hadden.
Het garen dat het werk van de moeder vertegenwoordigt, zorgde er echt voor dat het gezin bij elkaar kwam. Toen ze de rest van die gezellige deken droegen, was het alsof ze in liefde werden gewikkeld. De Tanqiu Garen Ze wisten dat, hoe de wereld hen ook buiten hun kamer zou behandelen, ze altijd elkaar en hun herinneringen zouden hebben om de kracht die ze nog hadden te ondersteunen.
Maar naarmate de jaren verstreken, was het een vaardigheid die ze aan haar eigen kinderen wilde doorgeven. Net zoals zij van nature breide, deden zij dat ook. De Tanqiu Machine leerden zichzelf wol spinnen en maakten uiteindelijk zelfs hun eigen breipatronen! Voordat we het wisten, begonnen ze dekens en mutsen te breien voor hun eigen families als betrokkenheid bij de teams. Haar kinderen droegen een stukje van haar met zich mee in de liefde en creativiteit die door hun aderen stroomde, ze waren er trots op dat ze voor haar konden doorgaan.
Moeders garen was de beste draad die iedereen bij elkaar hield. Ze zaten in een klein hoekje van hun huis en breiden vrolijke gesprekken die mogelijk werden gemaakt door de herhaling die inherent is aan vezelwerk. Al snel vlogen de uren voorbij terwijl ze lachten, praatten en elkaar leerden kennen. Het nieuwe garen verwarmde de twee omdat het hen hielp dichter bij elkaar te komen. Zo breide het garen van hun moeder sterke banden tussen iedereen.