Sa scéal seo tagann snáth na bpáistí ar an saol le casadh olla agus amhrán. Ní hamháin snáth a bhí ann, ach ba chosúil é mar sin an té a raibh grá mór aici dá teaghlach. Is dócha gur roth sníomh a bhí i gceann de na huirlisí seo chun an snáth a chruthú. Shuigh a hathair ar ais ina chathaoir leathair dorcha, sásta féachaint ar an solas tine caochaíl a bhí ag damhsa trasna lámha a máthar agus iad ag teacht aníos agus thóg sé tuftaí boga clúmhach ó chaoirigh níos dlúithe an uair seo - agus alpaca agus cé a fhios cad iad na cineálacha eile? ainmhithe amháin a d'fhéadfadh sí a ainmniú le casadh isteach i snáth te cluthar chun gach cineál rudaí a dhéanamh.
Seo Tanqiu álainn Táirgí dhéanfaí blaincéid cluthar an snáth, hataí te agus scaifeanna boga agus miotóga deasa le poill chun ordóg a chaitheamh le do dheartháir a bhualadh isteach. Nuair a d’fhuaraigh a cuid páistí, bhaileodh sí ina brat iad déanta as draíocht a snátha. An oíche sin agus iad ag luí faoin brat ag mothú cluthar, tháinig siad ar an eolas go raibh grá ag a máthair go mór orthu.
Le gach stitch a chniotáil an mháthair, smaoinigh sí ar na hamanna iontacha sin go léir lena teaghlach. Chaill sí an spraoi go léir a bhí acu ag súgradh sa sneachta, ag bácáil fianáin delicious le chéile agus ag dul ar eachtraí spreagúla. Bhí gach stitch beag ina cniotáil cosúil le mionchuimhne sona a d'fhéadfadh sí a choinneáil go deo, a teas ag meabhrú di an gáire ar fad a bhí acu le chéile.
Rinne an snáth a léiríonn obair na máthar an teaghlach a nascadh le chéile i ndáiríre. Nuair a bhí siad an chuid eile de na cluthar i brat, bhí sé cosúil le bheith fillte suas le grá. An Tanqiu Snáth Bhí a fhios acu, áfach, go bhféadfadh an domhan caitheamh leo lasmuigh dá seomra, go mbeadh a chéile i gcónaí acu agus cuimhní cinn acu chun tacú leis an neart a d’fhan istigh.
Ach de réir mar a chuaigh na blianta ar aghaidh, ba scil í a theastaigh uaithi a chur ar aghaidh lena leanaí féin. Díreach mar a rinne sí cniotáil nádúrtha, mar a rinne siad. An Tanqiu Meaisín mhúin siad iad féin chun olann a chasadh agus fiú sa deireadh chruthaigh siad a gcuid patrúin cniotála féin! Sula raibh a fhios againn é, thosaigh siad ag cniotáil blaincéid agus hataí dá dteaghlach féin mar pháirteachas sna foirne. D'iompair a leanaí píosa di sa ghrá agus sa chruthaitheacht a chuaigh tríd a gcuid veins, bhí siad bródúil as a bheith in ann leanúint ar aghaidh léi.
Ba é snáth na máthar an snáithe ab fhearr a choinnigh gach duine le chéile. Shuigh siad i gcúinne beag dá dteach agus chniotáil siad comhráite lúcháireach a chuir an t-athrá is gné dhílis d’obair shnáithíneach ar chumas na ndaoine sin iad. Go luath, bheadh uaireanta ag eitilt thart agus iad ag gáire, ag caint agus ag cur aithne ar a chéile. Rinne an snáth nua an dá rud a théamh mar chabhraigh sé leo fás níos dlúithe. Mar sin, chniotáil snáth óna máthair teaghráin láidre naisc idir gach duine.
EN
AR
DA
NL
FI
FR
DE
HI
IT
JA
KO
NÍL
PL
PT
RO
RU
ES
SV
TL
ID
SR
UK
VI
HU
TH
TR
FA
AF
MS
GA
HY
BN
KM
LO
LA
NE
MY
KK
UZ
KY
