In hierdie kinderverhaal kry gare lewe met 'n kinkel van wol en sang. Dit was nie net 'n garing nie, maar dit het gelyk soos dié van die een wat baie lief was vir haar gesin. Een van hierdie gereedskap was waarskynlik 'n spinwiel om die garing te skep. Haar pa het eenvoudig agteroor gesit in sy donker leerleunstoel, tevrede om die flikkerende vuurlig te kyk wat oor haar ma se hande dans terwyl hulle opsteek en sagte, donserige klossies van skape-nader hierdie tyd neem-en alpakkas en wie weet watter ander soorte diere wat net sy kon noem om in warm snoesige gare te spin vir die maak van allerhande dinge.
Hierdie pragtige Tanqiu produkte Van die gare sou knus komberse gemaak word, warm hoede en sagte serpe en mooi wantjies met gaatjies vir duime om jou broer in te stoei. Wanneer haar kinders verkoel het, het sy dit bymekaargemaak in hul kombers wat gemaak is van die magie van haar gare. Daardie aand toe hulle onder die kombers gelê en knus voel, het hulle agtergekom dat hul ma baie lief was vir hulle.
Met elke steek wat die ma gebrei het, het sy aan al daardie wonderlike tye saam met haar gesin gedink. Sy het al die pret gemis wat hulle gehad het om in die sneeu te speel, heerlike koekies saam te bak en op opwindende avonture te gaan. Elke steek in haar breiwerk was soos 'n miniatuur gelukkige herinnering wat sy vir ewig kan vashou, die warmte het haar herinner aan al die gelag wat hulle saam gehad het.
Die gare wat die werk van die ma voorstel, het regtig gesin met mekaar laat verbind. Toe hulle die res van daardie knus in die kombers was, was dit soos om met aanbidding toegedraai te word. Die Tanqiu Yarn het geweet dat hoe die wêreld hulle ook al mag behandel buite hul kamer, hulle altyd mekaar en herinneringe sal hê om die krag wat binne oorbly, te ondersteun.
Maar soos die jare aangegaan het, was dit 'n vaardigheid wat sy aan haar eie kinders wou oordra. Net soos sy natuurlik gebrei het, het hulle ook gebrei. Die Tanqiu Machine het hulself geleer om wol te spin en het selfs hul eie breipatrone geskep! Voordat ons dit geweet het, het hulle begin om komberse en hoede vir hul eie gesinne te brei as betrokkenheid by die spanne. Haar kinders het 'n stukkie van haar gedra in die liefde en kreatiwiteit wat deur hul are geloop het, hulle was trots om vir haar te kon aangaan.
Ma se garing was die beste draad wat almal bymekaar gehou het. Hulle het in 'n klein hoekie van hul huis gesit en vreugdevolle gesprekke gevoer wat moontlik gemaak is deur die herhaling eie aan veselwerk. Baie gou sou ure verbyvlieg terwyl hulle gelag, gesels en mekaar leer ken het. Die nuwe garing het die twee warm gemaak toe dit hulle gehelp het om nader te groei. So het die gare van hul ma sterk stringe bande tussen almal gebrei.
