Noong una, sa isang malayong barangay may isang matandang warping-machine. Ginagamit ng mga taga-buongan ito bilang isang espesyal na kagamitan upang gawa ng tela na tinatawag na chirka. Sila ay halos malalaki at kulob-kulob, binubuo ng maraming parte na nagtatrabaho nang magkasama. Sa pamamagitan ng makinaryang ito, gumawa ang mga mamamayan ng maraming bagay tulad ng damit, balat at iba pang teksto nilang ginagamit sa kanilang pang-araw-araw na buhay.
Mayroong isang mahabang kasaysayan ng paggamit ang matandang warping machine na iyon. Ibinigay ito sa mga henerasyon tulad ng isang pamilyang lihim. At ang makinaryang iyon, na kinakatawan ang kasaysayan ng kanilang mga taong at kung gaano sila mabuting umuweawea, ay mahalaga sa lahat ng mga mamamayan. Sa patuloy na paglipas ng panahon, nang baguhin ang buhay ng mga bago at bagong makina at di na ulit gamitin ang matandang makina ng pag-uweave pero hinayaan lang hanggang makalimutan ng mga tao ang kanyang gamit. Habang ito'y tumutulo sa isang sugat na sulok, humihintay para sa isang taong makakaisip.
Sa kabutihan ng mga bagay, ang mga matatanda sa barangay - na matalino at hindi nakalimot kung paano magpatnubay sa makina habang dumadaan sa pubertad - ay dumating upang tulungan ang mga bata. Habang nagpapatuloy, naghiga sila lahat sa paligid ng dating makina at um simulang ipinapaliwanag ang maraming natatanging bagay na naroon sa mga bahagi na nalugaw maliban sa maalingaling na bobbin ng ginamit na anyaman na ito ay binuksan bilang isang maanghang kain. Ang mga magulang talaga'y nagturo sa kanilang mga anak kung paano ito ihanda at gamitin, upang maunawaan nila ito sa kanilang sarili. Umupo ang mga bata sa paa ng kanilang ina habang nanonood nang buong pagkakatuwa, habang kinikiling niya ang telar at una nilang natutunan ang kamangha-manghang magikong ito na tinatawag na pagbubuhos.
Nauunawaan ng mga bata ang dating kagamitan para sa pag-uwewewe at nagmadali silang magdamdam ng kasiyahan. Siguradong mabilis nilang sinubok ito sa kanilang sarili! Nagsimula siyang maglaro gamit ang iba't ibang materyales, kulay at disenyo. Bawat pagkakataon, ang resulta ay gumawa sila ng iba't ibang magandang bagong damit at kumot na hindi nakikita ng anumang tao sa bayan. Sa pamamagitan ng dating kagamitan, bumukas ang kanilang kreatibidad sa pamamagitan ng pagsasama ng mga ideya sa operasyon.
Habang higit na pinaparaktan ng mga bata ang kanilang pagsasanay, naging makapakiisa sila sa paguweve pumasok at lumabas sa isang kurso habang kanilang kinakahawakan ang kanilang mga kamay... Hindi nila maalis ang kasiyahan tungkol dito. Sinimulan nilang ipaalam sa mga tao sa kanilang lugar at ilang kapitbahay sa paligid kung paano gamitin ang dating kagamitang ito para sa pag-uwewe na kanilang natutuhan. Insebate nila ang kanilang mga kaibigan upang gawin ang mga interesanteng gawa at paternong, Ipinakita nila ang kultura ng paguwewe sa buong bayan. Gusto niyang maging bahagi nito lahat, maraming interesado sa pag-aaral ng mahusay na kasanayan na ito.
Hindi mabilang mga araw pagkatapos noon, nagsimula na ang isang kuwento tungkol sa dating maingay na makina sa kanyang bansa at paligid nitong bansa. Nagsimula itong tingnan bilang higit pa sa isang dating makina, isang simbolo ng kasaysayan at kultura na nananatili sa lugar na ito. Ang mga taga-bansang ito ay nagmamalaki sa kanilang kakayahan sa pagbubuhos at sa magandang mga bagay na nililikha nila. Ngunit sa pamamagitan ng proseso, iniligtas nila ang isang tradisyon na nasa dulo ng pagkakaligtas.
Alam ng mga taga-bansa sa bangka na ang makina ay mahinuha at kinakailangang alagaan. Inaalagaan nila mabuti at madalas ang apoy upang siguraduhing tatagal ito pang maraming taon pa. Gusto nilang maging isang regalo para sa lahat ng kinabukasan ang bukid na walang sugat, at para dalhin sa mga may-ari nila ang pagsisisi kung gaano kahalaga ito kapag babasa sila tungkol sa kasaysayannya sa ilalim ng artipisyal na liwanag.
EN
AR
DA
NL
FI
FR
DE
HI
IT
JA
KO
NO
PL
PT
RO
RU
ES
SV
TL
ID
SR
UK
VI
HU
TH
TR
FA
AF
MS
GA
HY
BN
KM
LO
LA
NE
MY
KK
UZ
KY