Илгери-илгери алыскы бир айылда эски жабуучу машина бар экен. Айылдын жашоочулары муну атайын машина менен чирка деп атаган кездеме жасашат. Алар чогуу иштеген көптөгөн бөлүктөрдөн турган салыштырмалуу чоң жана түйшүктүү болгон. Бул машина менен айылдыктар күнүмдүк турмушта колдонгон кийим-кече, жууркан жана башка кездемелер сыяктуу көптөгөн буюмдарды жасашкан.
Ошол эски бургуч машинанын артында өмүр бою колдонуу бар. Үй-бүлөнүн мурасы катары муундан муунга өтүп келет. Ал эми өз элинин тарыхын, токуучулук чеберчилигин чагылдырган ошол станок бардык айыл тургундары үчүн кымбат болгон. Убакыттын өтүшү менен жашоо өзгөргөндө, башка жаңы машиналар ойлоп табылып, эски токуу станогу кайра колдонулбай, адамдар аны колдонууну унутканга чейин артта калган. Чаң баскан бурчта унчукпай, кимдир бирөөнүн эсине түшөөрүн күткөндө.
Бактыга жараша, бул балдарга жардамга айылдын аксакалдары – акылман, жашы жетип калганда станокту иштеткенди унутпай келишти. Ушинтип эле, баары эски станоктун айланасында дат баскан көптөгөн өзгөчөлөнгөн нерселерди сүрөттөй башташты, алар бир кездеги жагымдуу кездемеге айланган, колдонулган материалдын ийкемдүү бобиндерин эске албаганда. Ата-энелер, чынында, балдарды кантип чогултуп, кантип колдонуу керектигин, алар өз алдынча түшүнө алышсын деп жүрүштү. Балдар апасынын бутуна олтуруп, ал токуу станогуна эңкейип, эң алгач токуучулуктун кереметтүү сыйкырын билишкен.
Балдар эски оргуч машина менен таанышып, толкунданып кетишти. Албетте, алар муну тез эле сынап көрүштү! Ал ар кандай материалдар, түстөр жана басылмалар менен ойной баштаган. Натыйжада алар айылда мурда эч ким көрбөгөн ар кандай сонун жаңы кийимдерди жана жууркандарды тикти. Эски машинанын жардамы менен алар идеяларды ишке киргизүү менен чыгармачылыкты гүлдөтүштү.
Балдар канчалык машыгып, курстун ичинде жана сыртында колдорун кармап токуу чеберчилигине ээ болушат... алар буга кубана алышпады. Алар өз кварталындагы адамдарга жана кээ бир кошуналарга жаңы эле үйрөнгөн бул эски бургуч машинаны кантип колдонууну үйрөтө башташты. Алар досторуна кызыктуу буюмдарды, оймо-чиймелерди жасоону үйрөтүштү, Токумачылыкты айылга алып келишти. Ар бир адам анын бир бөлүгү болгусу келген, бул улуу чеберчиликке ээ болууга абдан кызыкдар болгон.
Арадан көп өтпөй эле анын айылында жана анын айланасында эски уруучу машина тууралуу жомок айтыла баштады. Бул жөн эле эски машина эмес, бул айылда жашаган тарыхтын жана маданияттын символу катары карала баштады. Айылдын жашоочулары өздөрүнүн токуу жөндөмдөрү менен, ошондой эле жарата алган кооз буюмдары менен сыймыктанышты. Бирок бул процесстин жүрүшүндө алар жок болуу алдында турган салтты сактап калышты.
Кайыктын жашоочулары машинанын алсыз экенин жана аны багуу керек экенин билишчү. Алар отту жакшы сакташкан жана ал дагы көп жылдарга созулат. Алар кол тийбеген аянттын бардык келечек муундар үчүн жыргал болушун, ошондой эле алардын ээлери анын тарыхын кандайдыр бир жасалма жарык менен окуп жатканда анын канчалык маанилүү экенин эстеп калышын каалашкан.
EN
AR
DA
NL
FI
FR
DE
HI
IT
JA
KO
ЖОК
PL
PT
RO
RU
ES
SV
TL
ID
SR
UK
VI
HU
TH
TR
FA
AF
MS
GA
HY
BN
KM
LO
LA
NE
MY
KK
UZ
KY
