Бір waқытта, қашықтағы көлікте бір қараңғы тікелем машинасы бар еді. Оның жергілікті машинасын пайдаланып, алғашқы түрде chirka деп аталатын тікелемді жасады. Олар нисаны үлкен және қиын болды, бір-бірімен жұмыс істейтін көптеген қисықтардан тұрады. Бұл машина арқылы көлікшілер көп нәрсе жасады, місалы, қызметкерлерге қажетті қызметтерді орындайды.
Сол қараңғы тікелем машинасы өмір сүру кезінде көп пайдаланылған. Ол әкеуәндер арқылы, әйел-әйелдік құжат сияқты ұранда берілген. Сонымен қатар, ол машина олардың халқының тарихын және олардың қандай жақсы тікелемшілер екендігін сімбелейтін, барлық көлікшілер үшін құттықтайтын. Уақыт өткен соң, басқа жаңа машиналар құрылған және қараңғы тікелем машинасы қайта пайдаланылмады, бірақ адамдар оның пайдалылығын умытқан. Ол қыр қонысында қор қалды, кімінің есетін бекіту үшін күтеді.
Фортунасымен, ауылдағы әкімдер - олар ұлы және машинаға қалай бас тарту керек екенін уақытша жобалау кезінде unutpaған адамдар - бұл балаларға көмектесу үшін келді. Сонымен қатар, олар барлығы қара машина жаяу болып, оның компоненттеріндегі риза шаңғылардан басқа, әдетте әдемі тіркемелерге айналған пайдаланылған материалдың гибкий катушкалары туралы сипаттауға бастады. Әкелер қалай жинау және оны қолдануға отырып, олар өзін-өзі табуға мүмкіндік беретін болды. Балалар анасының аяғында жатып, ол ұрпаққа қысқырлықпен қарағанда, олар алғаш рет тіркеме өрістігіне қарай, оның ірі құттықтары туралы білім алады.
Балдар қырғыз машинасы туралы үйренді және сонда қызығушылықпен толады. Алар оның ішінде самағымен тырысқан! Ол әртүрлі материалдар, түстер және басымдармен ойын ойнады. Әр ретте нәтижесі, алар көбінесе ауылда бұрынғыдан көрмеу келген әртүрлі әдемі жаңа қызметкерлер мен қырмайыздар жасады. Ескі машина арқылы, алар идеяларын әрекеттерге қойып, кеңес-қоршағын ашуға болды.
Балдардың әріптестік мезгілдерде қолдарын ұстауға дайын ету практикасы қосымша көбейтілген... Бірақ алар оның қызығушылығын сақтауға қажет емес болды. Алар осы қырғыз машинасын қаланың бөлігіндегі адамдарға және көршіліктерге өткізді. Алар досындағы қызметкерлерге әртүрлі қызметкерлер жасау және салмақтар құру туралы өткізді. Алар ауыл бойынша салмақ-мәдениетін кеңейтті. Барлық адамдар бұл үлкен дағдыны қысқа уақытта үйренуге қызығушы болды.
Оның көзінде орналасқан қауымдастығынан кейінгі уақытта, оның ауылы жүйріктесінде дәстүрлі баспа машинасы туралы елеу басталды. Ол машина сияқты емес, сонымен қатар, осы ауылда өмір сүретін тарих мен маданияттың белгісі ретінде көрінген бастады. Ауылшылар өрмекке жасайдың қабілеттеріне және олар құрастыруға болатын әдемі әрекеттерге гуректі. Бірақ олар өтуге жуық традицияны қолдады.
Қайық ауылшылары машинаға әлсіз және оны ұзақ уақыт өткен соң да қолдау керек екендігін білді. Олар оның көп жылдар қойылған соң да қалыптасын сақтау үшін ат шығаруды жақсы және сирек істеді. Олар келесі ұлдарға ұстақталмаған жерді ұнатуға, ал олардың әкесі-бабалары тарихын қоршаған өнерлі әдемі өсірлермен оқиды.