Uair amháin, i sráidbhaile an-i bhfad i gcéin bhí sean-inneall warping. Úsáideann muintir an bhaile meaisín speisialta seo chun éadach a dhéanamh ar a dtugtaí chirka. Bhí siad sách mór agus cumbersome, comhdhéanta de go leor píosaí a d'oibrigh le chéile. Leis an meaisín seo rinne muintir an bhaile go leor rudaí mar éadaí, pluideanna agus fabraic eile a d’úsáid siad ina saol laethúil.
Tá saolré úsáide ag an sean-mheaisín cogaíochta sin taobh thiar de. Arna chur ar aghaidh tríd na glúnta cosúil le heirloom teaghlaigh. Agus bhí an meaisín sin, a léirigh stair a muintire agus cé chomh maith agus a bhí siad ag fíodóireacht luachmhar ag muintir an bhaile. Le himeacht ama, nuair a athraíodh an saol le hinnill nua eile a bhí ann cheana féin rinneadh meaisíní nua a chumadh agus níor úsáideadh sean-inneall fíodóireachta arís ach fágadh iad ina ndiaidh go dtí go ndéanann daoine dearmad ar a úsáid. Mar a d'fhan sé ciúin sa chúinne dusty, ag fanacht le duine éigin a mheabhrú.
Ar ámharaí an tsaoil, áfach, tháinig seanóirí an tsráidbhaile - a bhí ciallmhar agus nach raibh dearmad déanta acu ar conas an meaisín a rith agus iad ag dul tríd an gcaithreachas - chun cabhrú leis na leanaí seo. Mar a lean sé ar aghaidh, shocraigh siad go léir faoin sean-inneall agus thosaigh siad ag cur síos ar go leor rudaí sainiúla a bhí timpeall ar na comhpháirteanna sin a bhí meirgeach ach amháin i gcás eiteáin lithe d'ábhar úsáidte a bhí sníofa isteach i éadach a bhí taitneamhach tráth. Shiúil na tuismitheoirí go hiarbhír do na páistí conas é a chur le chéile agus a úsáid, ionas go bhféadfadh siad a dhéanamh amach leo féin. Shuigh na leanaí ar chosa a máthar ag stánadh faoi spéis an éignithe, agus í ag lúbadh go dtí an lúb agus fuair siad amach ar dtús faoin draíocht iontach atá ag baint le fíodóireacht.
D'fhoghlaim na leanaí faoin seanmheaisín cogaíochta agus bhí sceitimíní orthu. Ar ndóigh bhí siad sciobtha triail a bhaint as an gceann seo iad féin! Thosaigh sé ag súgradh le hábhair, dathanna agus priontaí éagsúla. Gach uair, ba é an toradh a bhí air ná go ndearna siad gach cineál éadaí agus blaincéid álainn nua nach bhfaca aon duine sa sráidbhaile riamh cheana. Leis an sean-mheaisín, bhláth siad a gcruthaitheacht trí smaointe a chur i bhfeidhm in oibríochtaí.
Dá mhéad a chleachtann na páistí, éiríonn siad inniúil ar fhíodóireacht isteach agus amach as cúrsa lena lámha a choinneáil… ní fhéadfaidís bheith ar bís faoi. Thosaigh siad ag múineadh do na daoine ina gceathrúna agus do roinnt comharsana timpeall conas an sean-inneall cogaidh seo atá díreach foghlamtha acu a úsáid. Mhúin siad dá gcairde cruthanna agus patrúin suimiúla a dhéanamh, Thug siad cultúr fíodóireachta ar fud an tsráidbhaile. Bhí gach duine ag iarraidh a bheith mar chuid de, bhí an oiread sin suime sa scil iontach seo a shealbhú.
Níorbh fhada ina dhiaidh sin gur thosaigh scéal an tsean-inneall cogaíochta a insint ina sráidbhaile agus timpeall air. Thosaigh sé a fheiceáil mar níos mó ná meaisín d'aois, siombail de stair agus cultúr a chónaíonn sa sráidbhaile. Bhí muintir an bhaile bródúil as a gcumas fíodóireachta chomh maith leis na hearraí áille a d’fhéadfaidís a chruthú. Ach sa phróiseas shábháil siad traidisiún ar tí dul in éag.
Bhí a fhios ag muintir an bháid go raibh an meaisín lag agus go gcaithfí iad a altranas. Chothaigh siad an tine go maith agus go minic chun a chinntiú go mairfeadh sé ar feadh i bhfad níos mó blianta. Theastaigh uathu go mbeadh an t-acraíocht neamhluaite ina rud éigin do na glúine atá le teacht, agus freisin ionas go gcuimhneodh a n-úinéirí ar a thábhachtaí agus a bhí sé nuair a bhí solas saorga á léamh acu faoina stair.